FAQ dla farm

Okres przygotowania zajmuje średnio 2-3 lata. Same kwestie formalne, zebranie pozwoleń i koncesji może trwać do 2 lat.

Farma fotowoltaiczna zaczyna generować zyski w chwili, kiedy wyprodukowana energia trafia do odbiorcy – czyli bardzo szybko. W 2019 roku, przy ówczesnej cenie średniej na aukcji, pozwalało to na przychód w wysokości około 350 tysięcy złotych rocznie. Jednocześnie zwrot z inwestycji możliwy jest po 9-10 latach.

Biorąc pod uwagę żywotność paneli i okres załatwiania formalności, najbardziej optymalnym okresem dzierżawy jest 29 lat. Minimalnie jest to natomiast 25 lat.

Kiedy już minie okres dzierżawy, konieczne jest rozebranie farmy fotowoltaicznej i usunięcie z terenu wszystkich jej komponentów.

W momencie podpisania umowy dzierżawy, wszystkie obowiązki przechodzą na firmę, która wynajmuje teren. Dotyczy to zarówno niezbędnych formalności, dokumentów, pozwoleń, ale również wszelkich związanych z tym kosztów.

W przypadku komercyjnej instalacji górny limit opłacalności wynosi 1 MW. Mocniejsze elektrownie otrzymują z reguły niższe ceny za sprzedaż energii elektrycznej i są mniej opłacalne niż np. elektrownie wiatrowe.

Farmy stawia się na ziemi. Teren powinien być płaski, a grunt nie może być klasy wyższej niż IV. Dość często farmy powstają zatem na nieużytkach rolnych. Oprócz tego farmy solarne powinny być wznoszone w pobliżu sieci niskiego lub średniego napięcia – minimum 200 m od linii energetycznej.

Elektrownia wiatrowa emituje dźwięk, jednak jest on uznawany za nieszkodliwy dla człowieka. Generalnie więcej hałasu generuje wiatr niż sama elektrownia. Warto pamiętać, że normy hałasu dla elektrowni wiatrowych są określone odpowiednimi przepisami prawa.

Każdy modelu elektrowni wiatrowej ma swoją graniczną siłę wiatru, poniżej której praca elektrowni zostaje wstrzymana. Elektrownie wiatrowe są urządzeniami w pełni zautomatyzowanymi, prowadzą ciągły pomiar prędkości i kierunku wiatru, aby jak najlepiej wykorzystywać panujące w danej chwili warunki wietrzne. W momencie ustania wiatru elektrownia wchodzi w tryb czuwania i monitoruje prędkość wiatru, by wznowić pracę, gdy będzie ona odpowiednia.

Możliwe są kolizje ptaków z turbinami – szczególnie w nocy lub podczas ograniczonej widoczności. Jednak większość migracji ptaków odbywa się na wysokościach ponad pracującymi elektrowniami wiatrowymi. Ingerencja w środowisko w przypadku takich elektrowni jest niewielka w porównaniu z innymi działaniami człowieka.

Turbiny wiatrowe powinny być zlokalizowane jak najdalej od budynków lub drzew, które mogą blokować wiatr i turbulencje. O położeniu elektrowni wiatrowej decyduje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Biorąc pod uwagę, że większość obecnie budowanych w Polsce elektrowni wiatrowych ma wysokość całkowitą 180-200 m, ich odległość od zabudowy wynosić powinna 1800-2000m. Jeżeli o przestrzeń chodzi, ze względu na istniejące przepisy zakłada się, że jedną turbinę da się już postawić mając do dyspozycji obszar o wielkości 4 ha. Każda kolejna wymaga już 10 ha więcej.

Masa powietrza przepływająca przez obszar śmigła wprawia je w ruch obrotowy. Ilość obrotów śmigła uzależniona jest od prędkości wiatru oraz wielkości turbiny. Wał śmigła sprzężony jest z przekładnią, która zwielokrotnia ilość obrotów. W następstwie ruchu obrotowego generator produkuje energię. W specjalnym transformatorze zamieniona ona zostaje na energię elektryczną, którą można wprowadzić do sieci.

Przyjmuje się, że na terenie Polski opłacalna efektywność pracy elektrowni wiatrowych kształtuje się w granicach od 25% do 40%. Dla przykładu turbina o mocy 2MW produkować będzie około 4,4 GWh/rok dla 25% efektywności i 7 GWh/rok dla 40% efektywności pracy. 4 GWh energii pozwala na pokrycie zużycia energetycznego ponad 1300 gospodarstw domowych.

Małe turbiny wiatrowe nie mają szkodliwych skutków dla lotnictwa, radarów, systemów nawigacyjnych, odbiór sygnału radiowego, telewizyjnego czy telefonii komórkowej.

Najczęściej spotykana prędkość graniczna, powyżej której śmigła elektrowni zaczynają się obracać, to 3-4 m/s. W przypadku prędkości powyżej 25 m/s (90 km/h), elektrownia przechodzi w tryb pracy bezpiecznej, podczas której nie generuje energii elektrycznej. Dla mniejszych turbin wystarczy wiatr o szybkości ok. 2 m/s (7 km/h).

Elektrownie wiatrowe są projektowane tak, by przetrwać nawet skrajne warunki, w tym huragany. Szczególnie narażone na uszkodzenia są elementy wirujące takie jak piasta rotora oraz przymocowane do niej łopaty wirnika. Odpowiednie procedury serwisowe pozwalają wykluczyć ryzyko awarii.